Astrid, een 32-jarige fysiotherapeut in loondienst, functioneert al een tijdje niet optimaal. Haar werkgevers, vier maten, spraken er al vaker over met elkaar én met Astrid. Tot nu toe zonder effect. Er moet echt iets veranderen, vinden de maten. Ze schakelen een jurist in, die een mediator aanbeveelt.
De maten vragen zich af of Astrid nog wel plezier in haar werk heeft. Haar administratie is niet op orde, ze ziet steeds minder patiënten en heeft daardoor steeds meer gaten in haar agenda. Omdat de gesprekken niet tot een verbetering leiden, informeren ze bij een jurist of ze afscheid van Astrid kunnen nemen. Dat kan niet zomaar. Astrid werkt al 8 jaar in de praktijk, dus als het al zou lukken, kost dat een behoorlijk bedrag. Misschien is mediation een optie?
Onbesproken
De maten besluiten mediation in te zetten. Al snel volgt een eerste gesprek tussen de mediator, Astrid en twee vertegenwoordigers uit de maatschap. Hierin komen zaken aan de orde die nooit eerder zijn besproken. Astrid blijkt privé een lastige periode door te maken en doet haar uiterste best om haar werk goed te doen. Zij voelt de toenemende druk van haar werkgevers, maar mist iedere interesse in haar persoonlijk.
Ook mist ze waardering voor haar inzet. Astrid moet haar patiëntendossiers op orde houden en meer patiënten zien. Ze voelt zich steeds meer tekortschieten, maar ziet ook geen mogelijkheden meer om er iets aan te veranderen. Inderdaad is haar werkplezier hierdoor inmiddels ver te zoeken.
Meer begrip en waardering
Tijdens de mediation wordt hier in drie vertrouwelijke gesprekken heel open en eerlijk over gesproken. Astrid vindt het belangrijk dat ze meer begrip en waardering krijgt. Voor haar werkgevers geldt natuurlijk dat zij haar werk op orde heeft en weer plezier uitstraalt. Tijdens het tweede gesprek komt de omslag en ontstaat er ruimte om goede afspraken met elkaar te maken. De mediation wordt afgerond met een concreet stappenplan met heldere meetbare afspraken voor de toekomst.